اثر اختلاط گونه ها بر وی‍ژگیهای خمیرکاغذ شیمیایی-مکانیکی

این تحقیق با هدف امکان سنجی جایگزینی بخشی از چوب های راش و ممرز در تولید خمیرکاغذ شیمیایی/مکانیکی کارخانه چوب و کاغذ مازندران با گونه های جنگلی و غیرجنگلی صورت پذیرفت. نتایج اندازه گیری ابعاد و بازده الیاف گونه های مورد استفاده نشان داد که ممرز دارای بیشترین طول فیبر و کلهو دارای بیشترین بازده فیبر است. نتایج آنالیز شیمیایی گونه ها نشان داد که صنوبر حاوی بیشترین مقدار سلولز و کمترین مقدار مواد استخراجی است. بیشترین و کمترین مقدار لیگنین به ترتیب برای گونه ممرز و گونه بلوط بدست آمد. تهیه خمیرکاغذ از ترکیب گونه ها در قالب نه تیمار انجام شد. شرایط پخت شامل نسبت مایع به خرده چوب 5 به1 در دمای 170 درجه سانتی گراد برای زمان های متفاوت (30-120 دقیقه) به منظور دستیابی به بازده مورد نظر کارخانه (85 درصد) بود. نتایج ارزیابی خواص مقاومتی و نوری کاغذ قبل و بعد از عمل رنگبری خمیرکاغذ نشان داد که بهترین ترکیب گونه ها از نظر خواص مقاومتی و درجه روشنی مربوط به تیمارهایی بود که گونه صنوبر در آن ها با درصدهای بالا وجود داشت. بیشترین مقدار مقاومت در برابر پاره شدن نیز در در تیمار حاوی 40 درصد صنوبر در ترکیب با 15 درصد راش و 45 درصد ممرز بدست آمد. بعلاوه، ماتی کاغذ با افزایش مقدار گونه افرا (تا میزان 40 درصد) و کاهش مقدار صنوبر(تا میزان 20 درصد) بهبود یافت. نتایج آنالیز پساب شستشوی خرده چوب ها نشان داد که با افزایش مقدار صنوبر در ترکیب گونه ها رنگ، اکسیژن خواهی شیمیایی و اکسیژن خواهی زیستی کاهش ولی ph و نسبت افزایش می یابد. پساب حاصل از رنگبری خمیرکاغذ نیز رفتاری مشابه پساب شستشوی خرده چوب نشان داد. واژگان کلیدی : خمیر شیمیایی مکانیکی، رنگبری، اکسیژن خواهی زیستی، اکسیژن خواهی شیمیایی، بازده.